Luis Amigo jest bez reszty zakochany w duchowości franciszkańskiej oraz w mocy Bożego miłosierdzia. Uczynił je trzonem własnej duchowości i  fundamentem  dwóch Zgromadzeń: Sióstr Kapucynek Tercjarek od św. Rodziny i Braci Kapucynów Tercjarzy od Matki Bolesnej - owoców jego apostolatu realizowanego między tercjarzami świeckimi.

Od młodości wykazywał predyspozycje do pełnienia odpowiedzialnych funkcji, najpierw  w zakonie (był wicemagistrem nowicjatu, przełożonym klasztoru, definitorem i prowincjałem), później, od 9 czerwca 1907 roku, służył Kościołowi jako biskup w diecezjach Solsona i Segorbe. Jego praca duszpasterska charakteryzowała się duchem oddania i służby, zgodnie z jego biskupim mottem: ŻYCIE MOJE ODDAJĘ ZA MOJE OWCE.

Zmarł w wieku 80 lat w domu macierzystym Kapucynów Tercjarzy w Godella (koło Walencji) 1 października 1934 roku. Jego ciało zostało pochowane w rodzinnej wiosce Masamagrell, dokąd odtąd nieustannie pielgrzymują jego naśladowcy i osoby zafascynowane dziełem amigoniańskim.